Jak co roku w okolicach Halloween polskie kina nawiedza Fest Makabra – wybór horrorów z całego świata, które pojawiły się w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy. Nasze wrażenia z zeszłorocznej odsłony można przeczytać tutaj, tymczasem trzecia edycja przynosi nam filmy z Austrii, Kanady, Irlandii i Francji. Aktualizowana lista kin wyświetlających festiwalowe filmy znajduje się na fanpage’u inicjatywy.
Noc pożera świat (2017), reż. Dominique Rocher
„Młody mężczyzna budzi się po imprezie w paryskiej kamienicy i z przerażeniem odkrywa, że miasto zostało opanowane przez hordy wygłodniałych żywych trupów”. Opis dystrybutora sugeruje najbardziej typowy film o zombie, jaki tylko można sobie wyobrazić. Twórcom udało się jednak pod wieloma względami wybrnąć z wyświechtanych schematów. Wszystko to dzięki położeniu nacisku nie na falę umarlaków, a na samotność ocalałej jednostki – Noc pożera świat przedstawia przede wszystkim dramat głównego bohatera, który coraz gorzej znosi każdy kolejny dzień w nowej rzeczywistości.
Bardzo powolna narracja sprawia, że zdecydowanie nie jest to film dla fanów dynamicznych, pełnych akcji horrorów. Jako specyficzne studium przypadku z nieumarłymi w tle sprawdza się jednak całkiem dobrze.
Poroniony (2018), reż. Brandon Christiensen
Młode, nieźle sytuowane małżeństwo doczekało się pierworodnego syna – niestety jego brat bliźniak nie przeżył porodu. Przytłoczona traumą i rodzicielskimi obowiązkami kobieta szybko zaczyna dostrzegać rzeczy, które z całą pewnością nie należą do tego świata. A co gorsza, najwyraźniej chcą ukraść ocalałe dziecko.
Brandon Christiensen dość sprawnie nawiguje pomiędzy paranormalnym zagrożeniem a utratą zmysłów głównej bohaterki, sugerując widzowi raz jedno, raz drugie wyjaśnienie. Trzeba przyznać, że film trzyma w napięciu i wywołuje pożądane emocje. Należy jednak wziąć dużą poprawkę na zupełnie nielogiczne momentami zachowania bohaterów.
Zabij i żyj (2017), reż. Colin Minihan
Julia i Jackie jadą do kanadyjskiego lasu, by świętować rocznicę ślubu. Zatrzymują się w starym, odseparowanym domku, w którym Jackie spędziła dzieciństwo. Na miejscu okazuje się, że gospodyni nie jest do końca osobą, za którą się podaje. Dość zaskakujący zwrot akcji dzieli film na dwie części – w pierwszej dominuje przedstawienie postaci oraz mocno nieudolne dialogi poruszające temat zaufania i bliskości, druga zaś to brutalna, pełna akcji walka o przetrwanie.
Niestety reżyser usilnie próbuje zrobić z najwyżej przeciętnego thrillera psychologiczny film o toksycznych związkach, co w połączeniu z płaskimi, sztampowymi postaciami daje rozczarowujący efekt. Hannah Anderson i Emilly Allen w głównych rolach starały się jak mogły i wycisnęły ze swoich bohaterek maksimum potencjału, tylko że od początku nie było go zbyt wiele.
Mrok (2018), reż. Justin P. Lange
Niewidomy chłopiec przez splot wydarzeń trafia do leśnego domku, w którym mieszka zdziczała, nieumarła nastolatka. Osobliwą parę poza sytuacją łączy również ciężkie, skrajnie nieszczęśliwe dzieciństwo.
Pomimo bardzo dobrego początku i sporej oryginalności obraz Justina P. Lange zawodzi. Film niestety jest zdecydowanie zbyt groteskowy, by być kompetentną historią o dwóch ofiarach, które mimo cierpienia w przeszłości starają się wciąż pozostać ludźmi. Mrok średnio radzi sobie również jako horror przez mało udana charakteryzację i niedociągnięcia realizacyjne. Najsłabszy z całej piątki.
Wyleczeni (2017), reż. David Freyne
Irlandia przez lata zmagała się z inwazją zombie, która dziesiątkowała populację. Ostateczne opanowanie epidemii zrodziło jednak kolejny problem – jak przywrócić do społeczeństwa tych, którzy przeżyli chorobę? Sam fakt wypuszczenia na wolność ludzi, którzy jeszcze niedawno zainfekowani wirusem zabijali innych, powoduje powszechne oburzenie, a ocaleni narażeni są na ostracyzm, co w naturalny sposób budzi ich sprzeciw.
Ciekawy i zaskakująco głęboki jak na standardy gatunku film – przynajmniej do momentu, w którym klisze zaczynają przeważać nad świeżością. Reżyserski debiut Davida Freyne ma swoje wady, ale warto zobaczyć chociażby dla ciekawego spojrzenia na socjologiczne konsekwencje katastrofy.
